Kinderen leren delen

Van Ikke, Ikke naar Wij! Kinderen Leren Te Geven

Kinderen leren geven..

De feestdagen zijn aangebroken. Voor ruim 400.000 kinderen uit arme gezinnen is het echter niet vanzelfsprekend dat ze cadeautjes krijgen van de Sint of Kerstman. Er zijn tientallen initiatieven, zoals het initiatief van Stichting Twinkle Stars en dat van Elisa Nuij, om die kinderen toch mooie feestdagen te bezorgen.  Onlangs volgde ik een online discussie over het leren van kinderen om aan anderen te geven. Deze discussie sluit mooi bij deze initiatieven aan.
De online discussie begon met een bezorgde, gewetensvolle vader. Hij deelde via internet zijn idee om zijn dochtertje tijdens Sinterklaas en Kerstmis te leren geven. Hij en zijn vrouw zouden, schreef hij, het speelgoed van het kind sorteren en een hoek maken met “speelgoed voor arme kinderen”.
Een mooi idee, dacht ik. Totdat hij de rest van zijn plan uiteenzette. Hij hoopte een goed doel te vinden waarbij zijn dochter het speelgoed dat ze wilde afstaan, direct aan een ander kind kon geven. Op deze manier, dacht hij, zou zijn kind op een directe manier leren wat geven betekent, zonder verwarring te scheppen bij het kind.

Het knaagde aan me …

Terwijl ik verder las, knaagde er iets aan me. Ik staarde naar het scherm en vroeg me af: “Wat ontbreekt er hier?” In de dagen die volgden, ging ik in discussie met mezelf. Hoe kun je een ouder die een kind wil leren te geven bekritiseren? vroeg ik mezelf af. Er zijn zoveel ouders die niet eens bij deze belangrijke levensles stilstaan. Toch kon ik het niet laten na te denken over wat deze “levensles” voor het ontvangende kind zou betekenen – en wat het ons zegt over kinderen, liefdadigheid en geven. Ik las de opmerkingen die anderen maakten bij de discussie. De meesten prezen het plan. Een vrouw vond dat het speelgoed wel zorgvuldig gekozen moest worden.  “Zorg ervoor dat het compleet is, in goede staat, en dat het geen gevaar vormt voor de veiligheid van het ontvangend kind” merkte ze op. Maar niemand zei wat ik wilde zeggen.

Geef met gratie en vanuit barmhartigheid

Het blijft een prijzenswaardig initiatief. Toch vind ik dat de methode van deze vader op een belangrijk punt tekort schiet. Geven gaat niet alleen over speelgoed, dingen of bezittingen afgeven. Geven, of het soort geven dat ik kinderen mee wil geven, gaat over geven in gratie en barmhartigheid. Het geven van liefde en aandacht.
“Barmhartigheid” of “gratie” is het ultieme geschenk dat je aan een medemens kunt geven. Het is iets dat kosteloos en onbelast gegeven wordt, het hoeft niet verdiend te zijn. Het gaat om onbaatzuchtig geven zonder bijbedoelingen. Over een gift kan niet onderhandeld worden door de ontvanger. Gratie is een kracht die sterker en liefdevoller is dan welke menselijke emotie, wil of behoefte dan ook.
Gratie ligt in het hart van ieder echt geschenk. Als gratie en barmhartigheid in een geschenk aanwezig zijn, verwarmt en veredelt het het kleinste geschenk. Het creëert en geeft uiting aan de liefde die aan het geven ten grondslag ligt. Zonder gratie en barmhartigheid is zelfs het duurste geschenk koud en harteloos.

Geven is geen “leerervaring”

Je kunt niet met gratie geven als je eerst aan jezelf denkt. Of als jouw cadeau met allerlei addertjes onder het gras wordt gegeven, of met gemengde boodschappen  aan de ontvanger wordt overhandigd. Er is geen gratie in een gedwongen gift, het “ik-wil-niet-maar-het-wordt-van-me-verwacht” geschenk. Dus als we onze kinderen vragen te geven, leren we ze dan om met gratie en vanuit barmhartigheid te geven? Of is het alleen maar een leerervaring gekocht met oud speelgoed – zonder op z’n minst na te denken over de gevoelens van het gevend en ontvangend kind in de transactie?
Zo leer je kinderen te geven vanuit barmhartigheid
Hoe kunnen we onze kinderen leren om vanuit gratie en barmhartigheid te geven? Op een manier die liefde en dankbaarheid weerspiegelt?

  1. Geef het hele jaar door

Tijdens de feestdagen is het makkelijk om ons geluk met anderen te delen. Acties voor voedselbanken, klokkenluiders over noodlijdende landen, regio’s en gezinnen, collectes aan de deur en liefdadigheidsacties zoals “Serious Request” herinneren ons aan de behoeften van anderen.
Eén dag in het jaar ondernemen we acties voor deze mensen. Maar mensen hebben de andere 364 dagen van het jaar ook honger! De vraag is dus: hoe integreren wij liefdadigheid in ons leven? Hoe laten wij onze kinderen zien dat wij van januari tot en met november aan anderen geven? Doen we dit niet, welke boodschap leren ze dan van ons: dat honger, pijn en ellende in de wereld alleen met Sinterklaas en Kerstmis bestaan? Dat we ons alleen alleen tijdens de Sint- en Kersttijd hoeven in te zetten voor behoeften van anderen?

  1. Maak Het Geven Echt

Zorg er ook voor dat het geven echt voelt voor het kind. De beste strategie is: betrek ze bij het proces. Een mooie manier hiervoor is bijvoorbeeld kinderen hun talent in te laten zetten voor een goed doel. Veel meer mensen zouden zich met hun talent voor goede doelen kunnen inzetten. Kinderen maken soms prachtige werkstukken, voor school of als hobby, die ze te koop kunnen aanbieden. Een actie die mij persoonlijk inspireerde was van het 7-jarige dochtertje van mijn kapper. Het meisje hoorde via haar ouders over kinderen voor wie geld nodig was. Op eigen initiatief besloot Olivia tekeningen te maken. Ze verkocht ze aan vrienden en familie voor 2 euro per stuk. Het ingezamelde geld werd aan de instantie gegeven dat voor de belangen van deze kinderen opkwam. Of de actie van Olivia Bouler, een 11-jarig meisje uit New York. Deze Olivia startte op eigen houtje een opmerkelijke actie. Ze wilde graag geld inzamelen om haar favoriete vakantiebestemming, de Golf van Mexico, te redden. Ze zamelde duizenden dollars in met de verkoop van tekeningen van bedreigde vogels.
En wat denk je van de groep van zes jongeren die deelnamen aan een benefietconcert, met als doel: muziek maken waarvan de opbrengsten naar een goed doel gingen.  
Andere bekende evenementen op dit vlak zijn de RopaRun, waarbij je met een team van Parijs naar Rotterdam hardloopt, en de Alpe d’HuZes, waarbij vrijwilligers de Alpe d’Huez opfietsen.

Wat is de echte les?

Als we kinderen leren hun talenten regelmatig voor anderen in te zetten, betekent dat vooral dat je ze leert een waardevolle bijdrage te leveren aan dat wat zij belangrijk vinden. Op deze manier komen ze in contact met andere mensen. Ze bezorgen een medemens een onvergetelijke dag of helpen anderen verder in hun ontwikkeling. Dat helpt het kind weer in zijn of haar  persoonlijke groei en ontwikkeling en geeft een goed gevoel.
Belangrijk is, dat je kinderen helpt zich in te zetten voor een goed doel in een rol die echt bij bij het kind past. Want alleen dan is het leuk om zich voor een ander in te zetten. En alleen dan houdt het kind het vol.

Persoonlijke begeleiding bij het opvoeden van je kinderen 

1 reactie. Plaats een nieuwe

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Dit is een verplicht veld
Dit is een verplicht veld
Geef een geldig e-mailadres op.
Accepteer de voorwaarden om door te gaan

De verificatie periode van reCAPTCHA is verlopen. Laad de pagina opnieuw.